Αν δούμε το σχήμα της τεχνικής οδηγίας στο άρθρο 12 παράγραφος 4α ο ακάλυπτος
εισέχει στο κτίριο.
Όπως αναφέρεται στην &4α του άρθρο 12 η εσοχή του ακαλύπτου στο κτίριο
ανεξαρτήτως διαστάσεων δεν προσμετράται στην κάλυψη.
Ας υποθέσουμε όμως ότι είναι βάτος τόσο από το κτίριο όσο και από τον άλλο
περιβάλλοντα χώρο.
Προσμετράται ή όχι στην δόμηση?
Πως υλοποιείται η απαίτηση της &6γ του άρθρου 11 περί μη βατότητας των
εσοχών ώστε αυτές να μην προσμετρώνται στην δόμηση τόσο στο επίπεδο του
ισόγειου όσο και σε όροφο ?
απάντηση
Όταν αναφερόμαστε σε εσοχέςσε στάθμη υψηλότερη του ισογείου, θεωρώ ότι το "μη
προσβάσιμες" που αναφέρεται στην §6.γ του άρθρου
11 του ΝΟΚ ικανοποιείται όταν δεν υπάρχει πλάκα στο επίπεδο αυτό και ταυτόχρονα
δεν υπάρχει άνοιγμα (μπαλκονόπορτα) μέσω της οποίας να βγαίνει κάποιος σ' αυτήν
την εσοχή.
Όταν αναφερόμαστε σε εσοχέςστη στάθμη του ισογείου, το "μη προσβάσιμες" δεν έχει νόημα.
Ο ακάλυπτος πρέπει να είναι προσβάσιμος από παντού.
Αν δε, υπάρχει εξώπορτα από χώρο του ισογείου στο τμήμα της εσοχής, δεν θεωρώ
ότι δεν ικανοποιείται η απαίτηση του νόμου για μη προσβάσιμο χώρο.
Άρα, το θέμα περί μη προσβασιμότητας αφορά τους άνωθεν του ισογείου ορόφους.
Εκτός εάν ο νομοθέτης θεωρεί ότι κάθε εσοχή θα πρέπει να μετρήσει στη δόμηση
τουλάχιστον μια φορά, στο επίπεδο του ισογείου και από εκεί και πέρα να μη
μετρήσει σε όσους ορόφους δεν υπάρχει μπαλκονόπορτα με πρόσβαση στην εσοχή αυτή
όπου θα υπάρχει (προφανώς) πλάκα.
Αυτό όμως δεν μπορεί να ισχύει γιατί ο χώρος της εσοχής δεν μετρά στη δόμηση
σύμφωνα με την §6γ του άρθρου 11 του ΝΟΚ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου