Αγαπητέ φίλε
Αν προτίθεσαι να εκτελέσεις κάποια εργασία που άπτεται του γνωστικού μας πεδίου και είναι από αυτές που αναφέρονται στη σελίδα υπηρεσίες ή «ποιοι είμαστε» της http://www.advice4u.gr , ρίξε μία ματιά και αν θέλεις επικοινώνησε μαζί μας .Σε ευχαριστώΠαντελής Παπακωνσταντίνου
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ: ΜΕ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΜΑΣΤΟΡΩΝ
Με το παρόν κεφάλαιο κλείνουμε τις δημοσιεύσεις μας για το κεφάλαιο των χρωματισμών.Διακρίνουμε :
α) Κοινοί ελαιοχρωματισμοί
Ένα βασικό μειονέκτημα των μεταλλικών κατασκευών από δομικό χάλυβα είναι η οξείδωση τους.
Απαραίτητο λοιπόν είναι πριν από το βάψιμο να προηγηθεί μια προστατευτική στρωση κατά της οξειδώσεως (αντισκωριακή).
Το πιο συνηθισμένο αντισκωριακό υλικό είναι αυτό που γίνεται με βάση το μίνιο και έχει την εξής σύνθεση :
Λινέλαιο 40,0%, Νέφτι 9,5%, Στεγνωτικό 0,5%, Μίνιο 50,0%
Πριν το μέταλλο βαφεί πρέπει η επιφάνεια να καθαριστεί προσεκτικά από τις σκουριές και από τυχόν άλλες ύλες που έχουν πέσει πάνω του κατά τη δόμηση. Το καθάρισμα γίνεται με ειδική συρμάτινη βούρτσα και με σμυριδόπανο.
Περνιέται κατόπιν δύο στρώσεις αντισκωριακού υλικού με το πινέλο .
Η εργασία πρέπει να γίνει προσεκτικά ώστε να καλυφθεί τέλεια η μεταλλική επιφάνεια.
Μετά το στέγνωμα του αντισκωριακού επακολουθούν δύο ή τρεις στρώσεις ελαιοχρώματος
β) Σπατουλαριστοί ελαιοχρωματισμοί
Όταν πρόκειται για δομικά μεταλλικά στοιχεία από δομικό χάλυβα με μεγάλες επιφάνειες, όπως οι στραντζαριστές πόρτες ανελκυστήρων, οι πόρτες θησαυροφυλακίων ή χώρων πυρασφάλειας καλό είναι μετά το στρώσιμο του αντισκωριακού υλικού να γίνεται σπατουλάρισμα της επιφάνειας για εξίσωση τυχόν μικροανωμαλιών και δημιουργία λείας και επίπεδης επιφάνειας. Το σπατουλάρισμα γίνεται με ειδικό υλικό για μεταλλικές κατασκευές σε δύο στρώσεις.
Αφού στεγνώσει το σπατουλάρισμα η επιφάνεια τρίβεται με ψιλό σμυριδόπανο με σύγχρονη διαβροχή με νερό. Την επιφάνεια αυτή μπορούμε να τη βάψουμε με ελαιόχρωμα ή με ριπολίνη ή με ειδικά βερνικοχρώματα για μεταλλικές επιφάνειες . Αυτά τα χρώματα συνήθως επιστρώνονται με πιστόλι βαφέα.
Γενικές Παρατηρήσεις
α) Γενικά οι ελαιοχρωματισμοί, κυρίως οι σπατουλαριστοί, και οι χρωματισμοί με βερνικοχρώματα (ριπολίνες, ντούκο, κλπ.) πρέπει να γίνονται σε χώρο απαλλαγμένο τελείως από σκόνη.
β) Δεν πρέπει να επισπεύδουμε την εργασία ελαιοχρωματισμού, αλλά να εξαντλούμε τα χρονικά περιθώρια που χρειάζεται να στεγνώσει η κάθε στρώση. Πολλοί για να μικρύνουν αυτά τα περιθώρια αυξάνουν τις αναλογίες στεγνωτικού, αλλά αυτό τελικά αποβαίνει σε βάρος της ποιότητας της όλης εργασίας.
γ) Πρέπει να προσέχουμε τις μη φανερές επιφάνειες των κουφωμάτων, δηλαδή της επιφάνειες που έρχονται σε επαφή με τουσ τοιχους. Αυτοι πριν τοποθετηθούν τα κουφώματα στις θέσεις τους, πρέπει να ασταρώνονται και να περνιούνται ένα χέρι με απλό ελαιόχρωμα (ξύλινα κουφώματα) ή να επιστρώνονται με αντισκωριακή βαφή (μεταλλικά κουφώματα).
δ) Τα σπατουλαρίσματα των τοίχων γίνονται καλύτερα σε δύο στρώσεις και πάντοτε με ενδιάμεσο αστάρωμα (λινέλαιο με λίγο στεγνωτικό).
ε) Τα στρώματα προπαρασκευής στα κοινά ελαιοχρώματα και τις ριπολίνες (βελατούρα) τρίβονται με γυαλόχαρτο, ενώ στα βερνικοχρώματα με σμυριδόπανο και ελαφριά διαβροχή με νερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου